Terug uit de woestijn en naar Marrakech
Door: Jur en Marie-Jose
24 Oktober 2010 | Marokko, Rabat
De laatste berichten van ons kwamen uit Fez. Intussen hebben we wel weer heel wat meegemaakt. Om half acht reden we weg en anderhalf uur later was de koppeling van de bus kapot. We waren net aangekomen in het stadje Ifrane. Ifrane is een klein, opvallend schoon stadje met een meer Europees dan Marokkaans karakter. Van december tot maart kan hier sneeuw liggen en wordt er aan wintersport gedaan. Gelukkig konden we lopen naar de geplande koffiestop en twee uur en een kwartier later stond er een andere bus.
We hebben broodjes ingeslagen en laten de lunch vervallen. Ze proberen de bus te reparen en die zal dan hopelijk dan morgenochtend weer bij het hotel staan met onze koffers. We hadden allemaal al een kleine tas gepakt met benodigdheden voor vannacht want we zouden een gedeelte met Landrovers worden vervoerd en daarin was geen ruimte voor de grote koffers. Dìe chauffeurs en de begeleiders van de dromedarissen zijn al gebeld dat we wellicht wat later komen.
De stemming is nog prima al is deze bus wel een stuk kleiner en zitten we met onze tassen op schoot. Maar we zijn weer onderweg. We komen over het hoogste punt van de Midden Atlas van 2178 meter. We komen met maar drie kwartier vertraging in Erfoud aan met onze nieuwe chauffeur die al na 5 minuten rijden Nikki Lauda werd gedoopt. We missen Mustafa, onze vorige chauffeur nu al. De groep wordt hier gesplitst. We gaan met 20 personen op dromedarissen de woestijn in en de rest gaat overnachten in een hotel aan de rand van de steeds verder oprukkende woestijn..
De tocht is een belevenis. Iedereen die wel eens op een kameel of dromedaris heeft gereden weet dat vooral het op- en afstappen spannend is. Bij het opstappen liggen ze nog maar daarna strekken ze eerst de achterpoten en daarna pas de voorpoten. Schrap zetten, aan de anderen niets laten merken en stoer kijken is het advies. Het was volle maan dus echt helemaal donker was het niet. Het is niet helemaal helder. Het is een weertype dat ze om de één of andere vage reden “sluierbewolking” noemen hier in Marokko. Rondom de maan is een grote kring te zien.
We hebben een uur en een kwartier gereden en net als in de medina was dat weer lang genoeg. Na een half uur hoopt iedereen dat het tentenkamp vlak achter de eerstvolgende heuvel ligt.
Onderweg viel er nog een dromedaris om met Clementine op de rug maar die hield daar gelukkig niets aan over en mocht, toch wel een beetje geschrokken, overstappen op de reservedromedaris. Mijn zadelriem ging los en moest opnieuw worden vastgemaakt en dat betekende dus nog een keer op en afstappen en dus weer: stoer kijken en net doen of je het leuk vindt.
Toen we dan eindelijk in het tentenkamp waren aangekomen en iedereen wat onvast op de benen een slaapplaats had uitgezocht, (Brenda en ik deelden een tent) konden we aan de maaltijd beginnen. Die was uitstekend verzorgd. Het was opvallend dat hier midden in de woestijn wel weer volop alcohol te krijgen was.
Een aantal personen van de groep (waaronder ik) hadden uit voorzorg zelf al wat alcoholische versnaperingen meegenomen. Jullie begrijpen het wel, het was in no time “beregezellig”. Door onze begeleiders werd vrolijke muziek gemaakt. Zij vroegen of wij ook wat wilden laten horen en uiteindelijk werd er op de wijs van: Zie ginds komt de stoomboot, een door Andre ter plekke aangepaste tekst gezongen. Er schijnen zelfs nog restanten sterke drank in het kamp achtergebleven te zijn. We hebben maar aangenomen dat die restjes zouden worden weggegooid want wij willen het geloof van deze aardige mensen niet op de proef stellen natuurlijk. Toen ik de volgende ochtend wakker werd bleek Brenda het laatste gedeelte van de nacht wegens geluidsoverlast in de open lucht te hebben doorgebracht. Een beetje slaapdronken nog wat foto’s gemaakt van de zonsopgang en aan de terugtocht begonnen.
In het hotel lekker douchen op de kamer van MJ, ontbijten, en met de Landrovers terug naar Erfoud.
Het hotel in de woestijn is supermooi!! Heerlijk buiten zitten op het terras met uitzicht op de zandduinen.
Helaas geen Mustafa, maar Nikki Lauda zal ons nog een dag rondrijden. Midden op de dag begint het tijdens de lunch hard te regenen en we passen het programma aan. We gaan meteen naar het hotel in Boumalne.
Geen slecht idee want het is een van de beste hotels waar we tijdens deze reis in verblijven. Er is een nieuwe bus uit Marrakech onderweg en de chauffeur hoopt voor middernacht in het hotel te zijn met onze koffers. Marie josé en ik laten ons lekker masseren in de Hammam.
De volgende ochtend is het stralend weer en staat er inderdaad een splinternieuwe bus voor de deur, mét onze koffers. Het heeft vannacht zelfs gesneeuwd en op de bergtoppen ligt sneeuw.
We krijgen een rondleiding door de Taourirtkasbah, het enige historische bouwwerk van Ouazazate gebouwd in de 18e eeuw en voor het laatst sinds 1994 opnieuw gerestaureerd.
We rijden langs de Atlasstudio’s en zien in de verte de gipsen decors die in verschillende films zijn gebruikt. Vanwege het mooie landschap zijn hier, en worden nog steeds, veel films gemaakt. Ze bestrijken een stuk woestijn van 30.000 vierkante meter en voorzien in het levensonderhoud van een groot deel van de bevolking van Ouarzazate.
Om half 7 komen we aan in Marrakech waar we logeren in het Moroccan House. Op de foto's vast leuk maar erg kleine kamers en bedden. De reisleiding noemt het sfeervol. Na het diner besluit haast iedereen dat we hier niet voor het laatst geslapen, maar wel voor het laatst gegeten hebben. Tot overmaat van ramp horen we dat we vanaf nu alleen nog maar in alcoholvrije hotels zullen verblijven. Gelukkig is het in het hotel aan de overkant erg gezellig.
We hebben broodjes ingeslagen en laten de lunch vervallen. Ze proberen de bus te reparen en die zal dan hopelijk dan morgenochtend weer bij het hotel staan met onze koffers. We hadden allemaal al een kleine tas gepakt met benodigdheden voor vannacht want we zouden een gedeelte met Landrovers worden vervoerd en daarin was geen ruimte voor de grote koffers. Dìe chauffeurs en de begeleiders van de dromedarissen zijn al gebeld dat we wellicht wat later komen.
De stemming is nog prima al is deze bus wel een stuk kleiner en zitten we met onze tassen op schoot. Maar we zijn weer onderweg. We komen over het hoogste punt van de Midden Atlas van 2178 meter. We komen met maar drie kwartier vertraging in Erfoud aan met onze nieuwe chauffeur die al na 5 minuten rijden Nikki Lauda werd gedoopt. We missen Mustafa, onze vorige chauffeur nu al. De groep wordt hier gesplitst. We gaan met 20 personen op dromedarissen de woestijn in en de rest gaat overnachten in een hotel aan de rand van de steeds verder oprukkende woestijn..
De tocht is een belevenis. Iedereen die wel eens op een kameel of dromedaris heeft gereden weet dat vooral het op- en afstappen spannend is. Bij het opstappen liggen ze nog maar daarna strekken ze eerst de achterpoten en daarna pas de voorpoten. Schrap zetten, aan de anderen niets laten merken en stoer kijken is het advies. Het was volle maan dus echt helemaal donker was het niet. Het is niet helemaal helder. Het is een weertype dat ze om de één of andere vage reden “sluierbewolking” noemen hier in Marokko. Rondom de maan is een grote kring te zien.
We hebben een uur en een kwartier gereden en net als in de medina was dat weer lang genoeg. Na een half uur hoopt iedereen dat het tentenkamp vlak achter de eerstvolgende heuvel ligt.
Onderweg viel er nog een dromedaris om met Clementine op de rug maar die hield daar gelukkig niets aan over en mocht, toch wel een beetje geschrokken, overstappen op de reservedromedaris. Mijn zadelriem ging los en moest opnieuw worden vastgemaakt en dat betekende dus nog een keer op en afstappen en dus weer: stoer kijken en net doen of je het leuk vindt.
Toen we dan eindelijk in het tentenkamp waren aangekomen en iedereen wat onvast op de benen een slaapplaats had uitgezocht, (Brenda en ik deelden een tent) konden we aan de maaltijd beginnen. Die was uitstekend verzorgd. Het was opvallend dat hier midden in de woestijn wel weer volop alcohol te krijgen was.
Een aantal personen van de groep (waaronder ik) hadden uit voorzorg zelf al wat alcoholische versnaperingen meegenomen. Jullie begrijpen het wel, het was in no time “beregezellig”. Door onze begeleiders werd vrolijke muziek gemaakt. Zij vroegen of wij ook wat wilden laten horen en uiteindelijk werd er op de wijs van: Zie ginds komt de stoomboot, een door Andre ter plekke aangepaste tekst gezongen. Er schijnen zelfs nog restanten sterke drank in het kamp achtergebleven te zijn. We hebben maar aangenomen dat die restjes zouden worden weggegooid want wij willen het geloof van deze aardige mensen niet op de proef stellen natuurlijk. Toen ik de volgende ochtend wakker werd bleek Brenda het laatste gedeelte van de nacht wegens geluidsoverlast in de open lucht te hebben doorgebracht. Een beetje slaapdronken nog wat foto’s gemaakt van de zonsopgang en aan de terugtocht begonnen.
In het hotel lekker douchen op de kamer van MJ, ontbijten, en met de Landrovers terug naar Erfoud.
Het hotel in de woestijn is supermooi!! Heerlijk buiten zitten op het terras met uitzicht op de zandduinen.
Helaas geen Mustafa, maar Nikki Lauda zal ons nog een dag rondrijden. Midden op de dag begint het tijdens de lunch hard te regenen en we passen het programma aan. We gaan meteen naar het hotel in Boumalne.
Geen slecht idee want het is een van de beste hotels waar we tijdens deze reis in verblijven. Er is een nieuwe bus uit Marrakech onderweg en de chauffeur hoopt voor middernacht in het hotel te zijn met onze koffers. Marie josé en ik laten ons lekker masseren in de Hammam.
De volgende ochtend is het stralend weer en staat er inderdaad een splinternieuwe bus voor de deur, mét onze koffers. Het heeft vannacht zelfs gesneeuwd en op de bergtoppen ligt sneeuw.
We krijgen een rondleiding door de Taourirtkasbah, het enige historische bouwwerk van Ouazazate gebouwd in de 18e eeuw en voor het laatst sinds 1994 opnieuw gerestaureerd.
We rijden langs de Atlasstudio’s en zien in de verte de gipsen decors die in verschillende films zijn gebruikt. Vanwege het mooie landschap zijn hier, en worden nog steeds, veel films gemaakt. Ze bestrijken een stuk woestijn van 30.000 vierkante meter en voorzien in het levensonderhoud van een groot deel van de bevolking van Ouarzazate.
Om half 7 komen we aan in Marrakech waar we logeren in het Moroccan House. Op de foto's vast leuk maar erg kleine kamers en bedden. De reisleiding noemt het sfeervol. Na het diner besluit haast iedereen dat we hier niet voor het laatst geslapen, maar wel voor het laatst gegeten hebben. Tot overmaat van ramp horen we dat we vanaf nu alleen nog maar in alcoholvrije hotels zullen verblijven. Gelukkig is het in het hotel aan de overkant erg gezellig.
-
24 Oktober 2010 - 22:05
Trees:
Ja ja deze dame leest 's nachts om 24.00 uur nog even mail van jullie. Leuk om weer op de hoogte te zijn van jullie activiteiten. Ik vind het vanaf de foto's een mooi land, dit was waarschijnlijk 30 jaar terug ook zo toen wij met Janny en Hans een kleine trip naar Marokko maakten. Geniet van dit mooi hotel en tot horens. Liefs met kus Sjaak en Trees -
25 Oktober 2010 - 06:38
Paul, Tessa & Linde:
Lieve pap en mam,
Linde vindt de foto's erg leuk. Opa maakt foto's, maar waar is Oma nou vraagt ze.
De grote tent op de foto is Linde's tent. Leuk om het uitgebreide reisverslag te lezen, een paar dagen radiostilte maar dan heb je ook wat.
Veel plezier!
Liefs van ons uit Alkmaar
-
25 Oktober 2010 - 07:19
Bert En Nelly:
Wat ontzettend leuk om jullie verslag te lezen en Jur wat zijn die beesten groot.MJ is gezellig in het hotel gebleven ook lekker. Geniet ze en veel plezier nog en mooi weer. Liefs xxx -
25 Oktober 2010 - 08:31
Ina:
Wat een levenis en wat een ervaring. Stoer hoor Jur. En MJ, wat eet je je ontbijtje pittig haha.
Je ziet dat je met een paar uurtjes vliegen ook al in een hele andere wereld bent. Nog veel plezier, liefs -
25 Oktober 2010 - 09:17
Tjeerd En Margot:
Wat leuk om al jullie verhalen weer te lezen via internet. Volgens mij genieten jullie volop! Tot over een paar dagen!
liefs van ons -
25 Oktober 2010 - 16:10
Romy:
Fijn om te lezen dat jullie het leuk hebben gehad. Deze familie wil jullie even bedanken omdat wij een superdag hebben gehad in duinrell.
lieve groetjes van eary
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
